Interview Barış

Barış: Barış waarom heb je zo lang gewacht, this is where you belong!, 29-04-2015, Utrecht

1. Wil je wat over jezelf vertellen, qua achtergrond? Leeftijd, familie, studie, culturele achtergrond en geaardheid.
Ben Barış, 24 jaar en kom oorspronkelijk uit Turkije. Ben hier geboren en getogen, woon op dit moment in een dorp dicht bij Amersfoort. Ik studeer aan de HU in mijn laatste jaar, daarnaast werk ik parttime. Woon nog thuis bij mijn opa en oma, mijn ouders zijn een aantal jaren geleden terug geëmigreerd naar Turkije. Ik heb een zus, die is ook hier geboren en is na het behalen van haar diploma naar Turkije gegaan. Zij is ook het enige familielid dat weet dat ik op mannen val.

2. Hoe ervaar jij de Prisma Groep?
Ik beschouw de prisma groep als mijn familie die mij accepteert. Had hiervoor niet echt een plek waar ik naartoe kon met mijn gevoelens, problemen en dergelijke zaken. Dus ik heb hier heel veel vrienden gemaakt, waar ik echt een leuke tijd mee heb. We komen om de zoveel tijd bij elkaar: twee of drie weken. Vind het heel erg gezellig, omdat we niet heel formeel zijn. We geven elkaar ook de ruimte om je persoonlijke situatie te delen. Dingen die je niet kan bespreken met je ouders/familie die bespreken we wel met elkaar.

3. Wat levert de Prisma Groep jou op?
Wat het mij oplevert is dat er een last van mijn schouders valt. Want hiervoor zat ik in een sociaal isolement, waardoor ik mezelf eenzaam voelde. En nu voel ik me beter, zelfverzekerder en dat straal ik ook uit.

Om eerlijk te zijn twijfelde ik in het begin over de Prisma Groep. Toen ik voor het eerst over hen hoorde dacht ik een allochtone groep: blijf bij ze uit de buurt, want ze kennen elkaar waarschijnlijk en kunnen over elkaar gaan roddelen. Dacht het levert alleen maar hoofdpijn op. En als ze mij kennen dan zouden mijn ouders achter mijn geaardheid kunnen komen. Daarom heb ik mij eerst bij een Nederlandse groep aangesloten. En later bleek dat deze Nederlandse groep toch niet goed paste bij mij. Na een jaar hierover gepiekerd te hebben besloot ik toch een kijkje te gaan nemen bij de Prisma Groep. Was in het begin erg op mijn hoede en heel erg wantrouwend. Meteen na de eerste bijeenkomst zag ik dat ik een jaar voor niets heb gewacht. En dat mijn wantrouwen dus onnodig was, zag meteen dat het een hechte groep was. Zag dat ze elkaar respecteerden: wie ze waren en waar ze vandaan kwamen en met hun problemen. Na die avond toen ik naar huis ging dacht ik in de trein: Barış waarom heb je zo lang gewacht, this is where you belong!

4. Waarom is de Prisma Groep zo belangrijk voor jou?
Ik heb hier nu veel vrienden die hetzelfde lot hebben als mij. En dat versterkt je band met die personen. Hierdoor krijg je een hechtere band met elkaar, die je anders niet zou hebben. Bijvoorbeeld in een hetero omgeving zoals de moskee zou je zulke vriendschappen niet snel kunnen sluiten. Hier heb je dat vertrouwen wel naar elkaar toe.

5. Denk je dat de Prisma Groep een unieke groep is?
Voor mij wel, want hiervoor zat ik in een andere groep. Dat waren vooral autochtone homoseksuelen en zij hebben een andere kijk naar de situatie dan een bicultureel naar de situatie zou kunnen hebben. In mijn optiek is dat echt uniek, je kan hier over problemen praten waar een Hollandse homo in zijn normale leven niet mee geconfronteerd zal worden.

6. Is het belangrijk dat dit soort groepen ook in andere steden komen? Zo ja, waarom?
Jawel, want de biculturele homo's zijn niet alleen in Utrecht vertegenwoordigd. In andere steden bestaan ze ook, het zou een goede springplank kunnen zijn om zelfverzekerder te worden. Zoals het bij mij is gegaan. Ik ben nu 24, er kunnen ook jonge homo's komen en zij kunnen er nog meer profijt van hebben. Nu komen ze overal en nergens vandaan (uit heel Nederland) dus er is blijkbaar wel vraag naar dit soort bijeenkomsten, wat laat blijken dat Prisma Groep uniek is in zijn formule.

7. Als de Prisma Groep niet meer zou bestaan, wat zou je dan allemaal moeten missen?
De gezelligheid, de vrienden die ik hier gemaakt heb blijf ik voor altijd houden. Alleen zou je elkaar minder vaak zien, nu komt iedereen gewoon naar deze avonden om te praten en elkaar te zien.

8. Wat hebben biculturele LHBT nog meer nodig?
Meer steun van de overheid, want zoals ik al eerder heb gezegd krijgen de autochtone homoseksuelen veel meer aandacht, terwijl ze die niet nodig hebben. Biculturele LHBT krijgen met veel meer dingen te maken, zoals problemen thuis (familie, vrienden, milieu waar ze vandaan komen) en met zichzelf. Autochtonen hebben in principe minder problemen met hun omgeving. Tot voor kort werden wij doodgezwegen en met initiatieven zoals: Jezelf kunnen zijn in Utrecht, is er een podium open gegaan voor biculturele LHBT.

9. Hoe zie jij de toekomst voor groepen zoals de Prisma Groep?
Goed: aangezien de biculturele homoseksuelen openlijker worden, zal er in de toekomst meer vraag zijn naar dit soort groepen. In vergelijking met 10 jaar geleden komen er nu veel meer biculturele jongens en meiden uit de kast. En worden heteroseksuele biculturelen ook meer open-minded.

10. Heb je nog iets toe te voegen aan het interview:
Wil je hartelijk bedanken dat je mijn verhaal wilde aanhoren. En hoop dat je in de toekomst voor meer jongeren het licht laat schijnen op hun pad op weg naar zichzelf.